بزرگراهی به شلوغی تهران- کرج در ایران نیست. بزرگراهی که شلوغیاش صبح و شب نمی شناسد و مانند بسیاری از دیگرمعضلات شهری که همکاری و رویکرد مشترک چند نهاد و زیرمجموعه دولتی را می طلبد، حل آن بی جواب مانده است. روزانه بیش از 1 میلیون و 500 هزار نفر از طریق تاکسی، خودروی شخصی و مترو به منظور کار و فعالیت روزانه به تهران می آیند و اکثر این خیل عظیم در ساعات شلوغی به منزل باز می گردند. افرادی که به منظور کار، تحصیل و یا انجام کاری در پایتخت به تهران سفر می کنندو سالیانه به تعداد آن‌ها افزوده می شود.با این وجودگره کور مسیر پایتخت به شهر کوهپایه ای در غرب آن که اکنون به یک استان مستقل تبدیل شده است، حاکی از آن است که کم‌تر به نیازمندی های این مسیر اندیشیده شده است. به طوریکه طی کردن روزانه مسیر تهران -کرج برای پرسفرها به عملی فرساینده تبدیل شده است، سفری که طی کردن آن با چندین گزینه محدود حمل و نقل روبروست و کیفیت خدمات هر یک در سطحی نسبتا نامطلوب به سر می برد.
در دنیا، یکی از ابتدایی ترین معیارهای سنجش کارایی شبکه های حمل و نقل ، مقایسه زمان پیمایش حمل و نقل عمومی با خودروی های شخصی است.این مقایسه نشان می دهدکه در مسیر تهران- کرج گاهی تا یک ساعت هم اختلاف وجود دارد. پیمودن مسیر از اولین ایستگاه کرج در گلشهر تا ایستگاه قیطریه با مترو به معنی پشت سر گذاشتن بیش از 25 ایستگاه مترو و سپری کردن تقریبی دو ساعت و نیم از ساعات روزانه است. اما آیا با خودرو شخصی نیز همین قدر در مسیر هستید؟ قریب به یقین چنین نیست و این یکی از محکم ترینگره های ناگشودنی خودروهای تک سرنشین است که روزانه در بزرگراه تهران- کرج تردد می کنند. خودروهایی که با وجود آگاهی از نقش خود در افزایشازدحام و آلودگی هوا شاید چاره ای جز این ندارند.زیرساخت های ضعیف سامانه های حمل و نقل عمومی شهری در دیگرسامانه ها نیز پیدا است:
ادامه این مطلب را می توانید در شماره 352 ماهنامه صنعت حمل ونقل بخوانید.
مژده کریمی
